Kochane szkraby, ileż to radości wnoszą do naszego życia. Niestety czasami stają się również źródłem stresu i podniesionego ciśnienia rodziców a to za sprawą problemów żywieniowych a raczej niechęci do spożywania jakichkolwiek posiłków.
Kochane szkraby, ileż to radości wnoszą do naszego życia. Niestety czasami stają się również źródłem stresu i podniesionego ciśnienia rodziców a to za sprawą problemów żywieniowych a raczej niechęci do spożywania jakichkolwiek posiłków. Jest to niezwykle popularny temat rozmów wśród mam, które każdy poranek zaczynają od pogoni za swoim maleństwem z kromką chleba, widelcem z jajecznicą czy płatkami z mlekiem.
Najwięcej problemów pojawia się około trzeciego roku życia, kiedy to dziecko staje się bardziej świadome i chce samo decydować o tym, co będzie jadło, ale również pragnie sprawdzić na jak wielką swobodę rodzice mu pozwolą. Nie można się przejmować takimi wybrykami, gdyż najgorsze co może zobaczyć dziecko, to strach i poczucie bezradności w oczach rodziców. Poza tym – jedzenie nie powinno być łączone z negatywnymi emocjami, w końcu to jedna z najprzyjemniejszych czynności. Nawet jeśli maluch nie chce jeść nic innego, niż ryż z mlekiem czy chleb z dżemem, pozwólcie mu na to. W końcu to menu samo mu się znudzi i zacznie Was prosić, abyście zmieniły mu jadłospis. Odrobina monotonii jeszcze nikomu nie zaszkodziła a za to zwycięża z humorkami żywieniowymi.
Odwieczną metodą na przekonanie do jedzenia są samolociki, jedzenie „za mamusię, za tatusia” czy też obietnica szybkiego wzrostu. Dzieci kochają ładne i kolorowe rzeczy, dlatego trzeba pomyśleć o ciekawym zestawie naczyń lub sztućców dla malucha. Zawsze chętniej spożywa się posiłki z talerzyka z ulubioną kreskówką, aniżeli z obiadowej zastawy mamy bądź też z prześlicznym śliniaczkiem – w zależności od wieku, zawsze dopasuje się detal, który zachwyci nasze szkraby. Od czasu do czasu można również wprowadzić system nagród za ładne zjedzenie śniadania czy obiadu, jednakże nie może się to stać rytuałem, gdyż dzieci zaczną to wykorzystywać.
Co jeszcze może zachęcić naszego Tadka niejadka do regularnego spożywania posiłków? Przede wszystkim ich wygląd. Dzieci ubóstwiają piękne rzeczy, a które z nich z przyjemnością nie zjadłoby pingwinka z jajka, uśmiechającej się kanapki czy prześlicznego zwierzaczka? Kanapka pokrojona na kilkanaście małych kawałeczków również jest czymś atrakcyjnym, ponieważ to coś innego i przede wszystkim bardziej osiągalnego do zjedzenia. Zajadając te kwadraciki lub trójkąciki, dziecko nie będzie nawet wiedziało kiedy zjadło dwie kromki chleba. Od najmłodszych lat maluch powinien jeść w towarzystwie czy to rodziców, czy rodzeństwa, ponieważ ma wzór do naśladowania. Nawet jeśli spożywanie posiłków nie wychodzi mu najlepiej bądź też je rękami, nie zabraniajmy mu tego. Pozwólmy mu się usamodzielnić. W końcu przejdzie do etapu, kiedy będzie chciał być taki jak jego rodzice, kiedy będzie mógł powiedzieć: nie jestem dzieckiem, jestem duży i jem sztućcami. Każde dziecko przechodzi do okresu, w którym kocha dodawać sobie lat.
Idealnym rozwiązaniem jest również wspólne przygotowywanie posiłków. Dzięki temu dzieci nie tylko staną się bardziej samodzielne, ale również chętniej będą jadły potrawy, które same przygotowały. W końcu na pewno zrobiły coś, co uwielbiają ich brzuszki.Sposobów na zachęcenie Tadka niejadka do jedzenia jest wiele, jednakże nie można zapominać, że fundamentem jest stoicki spokój. Bez tego ani dziecko, ani rodzic nie przełamią bariery, którą czasem bywa posiłkowa batalia.
