Jak cudownie byłoby móc zmieniać świat na lepsze. Myślicie, że to możliwe? Mamy nadzieję, że staniemy się częścią tego cudownego planu udoskonalania otoczenia,
Jak cudownie byłoby móc zmieniać świat na lepsze. Myślicie, że to możliwe? Mamy nadzieję, że staniemy się częścią tego cudownego planu udoskonalania otoczenia, dlatego też postanowiłyśmy zaprezentować listę złotych praktyk prowadzących do kreowania szefmistrzów czyli szefów idealnych. Zapewne każda z was przynajmniej raz miała styczność z takim pracodawcą, że za życiowy cel postawiła sobie jak najszybszą zmianę pracy. Na szczęcie nie zawsze musi tak być. Jeśli więc któraś z was ma pod sobą podwładnych, powinna czym prędzej przeczytać kolejne akapity.
Kluczową rolę odgrywa przede wszystkim komunikacja. Jeśli pracownicy nie mają ściśle określonych zadań, wówczas do ich pracy wkrada się chaos, który to z kolei sprawia, że wydaje się ona bezsensowna, a nawet bezowocna. Tak więc idealny zwierzchnik powinien być dobrym planerem i organizatorem, który potrafi komunikować się ze współpracownikami i budować pozytywną atmosferę.
Dość istotne są również indywidualne predyspozycje szefa. Obok bogatego doświadczenia zawodowego niezbędne są również miękkie kompetencje, a więc te ze sfery psychospołecznej jak np. asertywność czy radzenie sobie z sytuacjami stresowymi. Bez tego ani rusz, więc weźcie to sobie do serca, podobnie jak dewizę, która brzmi: traktuj innych w taki sposób, jakbyś chciał, żeby ciebie traktowano. Trochę empatii jeszcze nikomu nie zaszkodziło, a próba spojrzenia na siebie oczami pracownika to całkiem dobry pomysł. Jeśli będziecie groźnymi zwierzchniczkami może być wam trudno utrzymać kadrę i będzie w niej dochodziło do częstych przetasowań, a żadna szanująca się firma nie może sobie na coś takiego pozwolić.
Idealny szef troszczy się również o rozwój pracowników. Bogata oferta szkoleń i kursów to element, który nie tylko przyciąga potencjalnych pracowników, ale również sprawia, że wytwarza się z nimi niewidzialna więź. Nie może on sobie również pozwolić na przypisywanie cudzych zasług. Nie powinien zapominać kto jest ojcem lub matką danego sukcesu. Pamiętajcie również o uczciwości i szczerości w relacjach z pracownikami. Kategorycznie zakazane jest mówienie jednego i robienie drugiego. W ten sposób mogą tylko powstać niepotrzebne mury, które z każdym dniem będzie coraz trudniej zburzyć.
Oczywiście nie ma jednej złotej zasady, którą powinno się przestrzegać, aby być uznawaną za świetną szefową i być przez ogół pracowników lubianą. Tak naprawdę wszystkim nie da się dogodzić, ale można próbować 😉 Nie zapominajcie, że uśmiech jest również wspaniałą kartą przetargową.
