Ubiór jest potężnym narzędziem komunikacyjnym. O przebogatym języku – ze słownikiem skojarzeń, którego słów uczymy się w procesie socjalizacji.
Ubiór jest potężnym narzędziem komunikacyjnym. O przebogatym języku – ze słownikiem skojarzeń, którego słów uczymy się w procesie socjalizacji. Jest używany do wyrażania statusu majątkowego, podkreślenia lub wyretuszowania ego, zaakcentowania przynależności subkulturowej, społecznej i zawodowej. Jest jak etykieta, z listą składników informujących o naszej osobowości i pozycji w strukturach społecznych.
Firmy różnią się pod względem surowości zapisu i egzekwowania zasad dress codu. Najbardziej rygorystyczne są międzynarodowe korporacje, gdzie pracownicy muszą stosować się do rozbudowanego regulaminu. Obowiązuje on zwłaszcza zawody, w których wiarygodność związana jest z precyzją, logiką wnioskowania, dyscypliną organizacyjną i myśleniem analitycznym.
Cechy te podkreśla nienagannie skrojony męski garnitur i kobiecy kostium, w obu przypadkach w stonowanych barwach. Nasuwa on skojarzenia z reżimem militarnego porządku, w którym najważniejsze jest wykonywanie obowiązków i oddanie służbie. Strój ten komunikuje efektywność, profesjonalizm i odpowiedzialność. Jest nieodzowny dla ekonomistów i prawników. Jednak przez zbiór skojarzeń, jakie rodzi, jest dobrze widziany przez wielu szefów i rekruterów. Dla kobiet etykieta biznesowa jest mniej ograniczająca niż dla mężczyzn, jej wytyczne bardzo jednak odbiegają od stroju codziennego i tzw. stylu ulicy. Pełen profesjonalizm wyglądu osiąga się stosując się do norm, które dyktują wyciszoną kolorystykę, oszczędność formy, formalne długości oraz minimalizację biżuterii.
Zgodnie z zasadą „im więcej się pokaże, tym mniej jest się ważnym” należy bezwzględnie zrezygnować z głębokich dekoltów, krótkich spódnic i spodenek oraz bluzek odsłaniających całkowicie ramiona. Mini obowiązuje biznesowe embargo. Eksponowanie ciała, stoi bowiem w sprzeczności z klasą i elegancją, będącymi podstawą biznesowego kanonu. W przypadku spódnic i sukienek zalecana jest długość w obrębie kolan – w wariancie najkrótszym powinny kończyć się na wysokości trzech palców powyżej kolan, w najdłuższym – w połowie łydki. Bluzka ma mieć rękaw lub krótki rękaw (nie ramiączka). Nakaz noszenia rajstop i butów z zakrytym noskiem i piętą również wynika z zasady ograniczania ekspozycji nagiego ciała. Rajstopy powinny być gładkie, niedopuszczalne są też kabaretki. Źle widziana jest wszelka obfitość formy – falbany, bufiaste ramiona, obfite koronki, bogactwo aplikacji, deseni i zdobników. Zakaz wstępu na biznesowe salony maja też tkaniny przezroczyste i połyskliwe. Kojarzą się z frywolnością i kokieterią. Pasują na wieczór, okazje wyjściowe, nie do pracy. Paniom o obfitym biuście sugeruje się dekolt w serek, o własnościach zmniejszający optycznie. Duży brzuszek zatuszuje żakiet zapinany na jeden guzik, z okrągłymi połami na dole.
Skojarzenia z merytorycznymi kompetencjami wzbudzają barwy ciemne; czarny, granatowy, szarości, ciemnozielony, bordo, beże, brązy oraz paleta bieli. Zgaszone odcienie niebieskiego stosują politycy wiedząc doskonale, że wzbudza zaufanie. To też sztandarowy kolor biznesu. W dobrym tonie jest powściągliwe stosowanie biżuterii – ma jej być mało, i ma być mała. Szefowie cenią minimalizm stroju i kosztów. Maksymalizację wolą w odniesieniu do efektów, nie efekciarstwa.
