To, że kobiety stąpają po ziemi zawdzięczamy ponoć Adamowi i jego ofierze z żebra. To, że stąpamy po ziemi na wysokich obcasach, również jest sprawką mężczyzn i ich słabości do pojazdów. W XVI wieku do logistyki służyły im konie, w wersji jak najbardziej biologicznej, niezmechanizowanej, i aby utrzymać lepiej but w strzemionach panowie dołożyli do niego słupki.
To, że kobiety stąpają po ziemi zawdzięczamy ponoć Adamowi i jego ofierze z żebra. To, że stąpamy po ziemi na wysokich obcasach, również jest sprawką mężczyzn i ich słabości do pojazdów. W XVI wieku do logistyki służyły im konie, w wersji jak najbardziej biologicznej, niezmechanizowanej i aby utrzymać lepiej but w strzemionach panowie dołożyli do niego słupki. Wysokie obcasy były synonimem statusu majątkowego i przynależności do elit. Im wyższe, tym wyższa pozycja. Zapewniały również dodatkowe centymetry i to nie wszerz, ale wzdłuż, a w zasadzie w górę. Mężczyźni byli przez to bardziej postawni i wyżsi. Budzili większy respekt. Do tego efektu powiększającego odwołała się niziutka 14-letnia Katarzyna Medycejska. Chcąc zaskarbić sobie szacunek wenecjan w roku 1533 zamówiła u lokalnego szewca buty na obcasie, na zawsze zapisując się w historii mody, jako prekursorka szpilek. Modowy „uczynek” władczyni nie był natychmiast skopiowany przez przedstawicielki jej płci. Na początku szpilki na damskich stopach kłuły w oczy, noszone głównie przez weneckie kurtyzany. Wysoki słupek znajdował się w nich w połowie stopy i przez swą małą stabilność wymagał bocznych umocowań w postaci dwóch służących. But na obcasie u pięty dalej był butem męskim. Równocześnie dostrzeżono jego kolejne utylitarne walory. Drewniane, ścięte w klepsydrę platformy, umożliwiały wznoszenie się ponad ulicami błotem i szambem płynącymi. Stały się obuwiem noszonym, na co dzień. Choć nie wolnym od restrykcji. W XVII wieku wysokość obcasów regulowały uchwały.
W międzyczasie obcas ewaluował i dojrzewał w swej formie. Masywne, drewniane kloce wyparły lżejsze, klejone z wielu warstw skóry. W czasach Marii Antoniny poczyniono kolejny, ważny krok w zwiększaniu komfortu użytkowania obuwia– pomyślano o zróżnicowaniu butów na lewy i prawy. Rewolucja francuska ścięła nie tylko głowy, ale kojarzony z burżuazją obcas. Modnisie porewolucyjnego klasycyzmu nosiły się na płasko.
Na wyżyny powrócono dopiero w 1829 wraz z krynolinami. Obcas znajduje się wówczas pod damską pietą, a jego produkcja bez napięcia wchodzi w etap masowy. Pod koniec XIX wieku w USA powstaje pierwsza fabryka obcasów, a w Europie fizyk Olbrecht Kliczka wpada na pomysł szpilek. Do wyobraźni masowej wprowadza je z kolei w 1947r. Christian Dior, czyniąc je elementem obowiązkowym nowej kobiecej sylwetki, z krótkim żakietem i rozkloszowaną spódnicą do ¾ łydki. Paryski król mody nie zdołał ich jednak uchronić przed negatywnymi skojarzeniami. Wbito im szpile, przypisując do sfery erotyki, drapieżnej prowokacji w złym guście, zbyt jednoznacznego sex appealu oraz procederu prostytucji. Dodatkowo wysoki wzrost u kobiety postrzegano wówczas, jako upośledzającą społecznie aberrację fizyczną – zmniejszało to liczbę dostępnych dla niej mężczyzn, kładąc się cieniem na szansach zamążpójścia.
Wzrost był odwrotnie proporcjonalny do prawdopodobieństwa usidlenia faceta. Kobiety łykały zatem hamujący wzrost estrogen i chodziły przygarbione – większość chciała mieć mniej centymetrów „niż bozia dała”. Nie zniechęciło to Merlin Monroe, która w kokieteryjności i obcasach widziała skuteczną broń kobiecą pozwalającą na wyniesienie do pozycji gwiazdy. A ponieważ ludzie wysocy mają większy autorytet i postrzegani są, jako silniejsi charakterologicznie w buty na obcasie wskoczyły feministki lat 70-tych pod wodzą pod szewskim przewodnictwem Manolo Blahnika. Obecnie każda fashionistka marzy by szpilki sygnowane jego nazwiskiem figurowały w spisie treści zawartości szafy, tuż obok dzieł Jimmiego Choo i Christiana Louboutina.
Szpilki to dziś pozycja obowiązkowa. Nie tylko do spódniczek i sukienek, ale i do spodni. Zapewniają wizualne wysmuklenie i wydłużenie sylwetki. Wyszczuplają i przydają figurze smukłości. Wymuszają elegancką postawę ciała- ściągnięcie ramion do tyłu, wyprostowanie pleców, wyciągnięcie szyi oraz wypięcie piersi do przodu. Przy takim napięciu sylwetki biust sprawia wrażenie bardziej jędrnego, brzuch staje się bardziej płaski, napinają się i uwydatniają pośladki. Nogi zyskują dodatkowe centymetry, jako dłuższe wydają sie też szczuplejsze. Paniom o masywnych nogach nie zaleca się jednak bardzo cienkiego obcasa. Optyczny balans zapewni w tym przypadku słupek. Obecnie modne są szpilki we wszystkich gamach kolorystycznych, nie należy zawężać się do czerni, ale sięgać po dowolną barwę.
Kopciuszek gubiąc pantofelek, na pewno pozostawił księciu szpilkę. Jego wysokość książę, jego wysokość obcas – dwa marzenia kobiety, od czasów podkradania mamie butów na 12 centymetrowych obcasach. Pierwsze trudne do spełnienia, ale korzystne finansowo. Drugie, wykonalne, ale drenujące dla kieszeni. Bo przecież dla prawdziwej kobiety i sto par to za mało.
